Komentarze: 1
We wczesnych latach 70-tych jamajski dj znany jako Kool Herc przeniósł się z Kingston do zachodniej dzielnicy Bronxu w Nowym Jorku. Tu próbował połączyć jego jamajski styl dja, który łączył improwizacje rymów z wersjami jego nagrań reggae. Nieszczęśliwie dla niego w tym czasie w Nowym Jorku muzyka reggae nie była w ogóle rozpowszechniona. W ten sposób Kool Herc zaadoptował swój styl poprzez zmiany w instrumentalu i perkusji na styl popularnych w tym czasie piosenek. Ponieważ ta przerwa była stosunkowo krótka, nauczył się zmieniać długość dźwięków w sposób nieokreślony poprzez używanie audio mixera i dwóch identycznych nagrań, w których ciągle zamieniał miejscami lubiane odcinki utworu. W tamtych czasach, na imprezach początkowo recytowano popularne frazy i używany był codzienny slang. Przykładowo było to wygodne dla dja, który wiedział jak zabawiać ludzi na imprezie. Ten wczesny rap opisywał kogoś takiego jak Herc wtrącającego na instrumentalnych przerwach: ''Yo this is Kool Herc in the joint-ski saying my mellow-ski Marky D is in the house''. To wywoływało dużą reakcje publiki, która zaczynała odpowiadać własnymi wyrażeniami i slangiem. Gdy rozwinął się ten fenomen imprezy zaczynały być opracowywane. Dj wkładał wiele trudu aby każda impreza była inna, zaczynając małym rymowaniem np.: ''Davey D is in the house/An he''ll turn it out without a doubt''.
W krótkim czasie zaczęli malować na starych murach i tworzyć szkolne rymy. Wiele osób pragnęło dodać do tego trochę ruchu i tworzyć rymy w ten sposób, aby pasowały na imprezy. W tym czasie rap nie był znany jako "rap" ale jako emceing. Przyglądając się Koolowi Hercowi jak się rozwijał, w końcu przerzucił się na kompilacje djayingu i dopuścił dwóch przyjaciół Coke La Rock i Clark Kent (ale nie Dana Dane''s dj), których zajęciem było operowanie mikrofonami. To była muzyka rap z pierwszym składem emce. Byli znani jako Kool Herc and the Herculoids.
Początkowo Hip-Hop był formą ekspresji. Hip-Hop został po raz pierwszy rozpowszechniony we wczesnych latach 70tych, w których nastąpiły zmiany w popularności Hip-Hopu poprzez radia prowadzone przez czarnych. Wcześniej od Hip-Hopu czarne audycje radiowe odgrywały ważną rolę w komunikacji. Tam umieszczano dźwięk i kreowano klimat dla ludzi, dla których było ono podstawowym źródłem informacji. Tam znajdowała się prawda dla młodych ludzi. Interesującego znaczenia nabrały radia czarnych i rola djów grających w ciągu afrykańsko- amerykańskich audycji, których tematem były liczne przemowy bardzo wybitnych osobowości. Na przykład w sierpniu 67 roku Martin Luther King Jr zaadresował do Związku Telewizyjnych i Radiowych Prezenterów elokwentną mowę, w której namawiał djów grających w czarnych radiach, żeby pomogli w podtrzymaniu Ruchu Cywilnych Praw przy życiu. Odbiło się to echem w gazetach i telewizji, Ruch był popularny i częsciej widoczny w mediach, dzięki temu "czarni kumple" mogli aktywniej uczestniczyć w nim. Poza tym powiedział, że "czarni kumple" sprawdzają się dla radia jako jego podstawowe źródło informacji.
Rapu chwytali się młodzi nowojorczycy ponieważ oferował im szansę swobodnego wyrażania swoich poglądów. To było zasadniczym powodem, dlaczego jakiekolwiek wyżej wymienione gry rymowane były ich manifestem z przeszłości. Ważniejsze było to, że sztuka ta stała się dostępna dla wszystkich. Nikt nie potrzebował dużej ilości pieniędzy, ani kosztownego sprzętu do rymowania. Nikt nie potrzebował lekcji ani czegoś podobnego. Rapowanie było zdolnością, którą można było praktykować w każdej chwili. Rap stał się także popularny dlatego, że oferował nieskończone wyzwania. Tam nie było żadnych ustalonych reguł, oprócz tego, że trzeba było być oryginalnym i rymy musiały wchodzić w bit muzyki. Wszystko było możliwe. Jeden mógł tworzyć np.: o człowieku na księżycu, a inny o tym jak dobry jest jego dj.